نزدیک به صد سال است آژانس‌های دولتی از اثر انگشت افراد به‌منظور شناسایی و تشخیص هویت آن‌ها استفاده می‌کنند. با توجه به تحولات حوزه زیست‌شناسی، علوم رفتاری و فناوری، ایده به‌کارگیری ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری یک شخص در قالب زیرساختی، به‌منظور شناسایی افراد، اعطای مجوز برای دسترسی به سامانه‌ها و حتی در قالب مکانیزم‌های امنیتی، به‌شدت محبوب شده است. از طرف دیگر، دسترسی مردم به گوشی‌های هوشمند، آن هم در مقیاس جهانی و به‌ویژه دسترسی به ابزارها و فناوری‌هایی که به‌منظور پویش و عکس‌برداری استفاده می‌شوند، مزید بر علت شده است.
Source: مجله شبکه